آغاز جابجایی مدیران در باشگاه‌های لیگ برتری؛ تهدید سلامت نتایج مسابقات
ارتباط ورزشی:ارتباط ورشی:ارتباط ورزشی:به گزارش خبرنگر مهر لیگ برتر ایران هنوز به هفته‌های پایانی خود نرسیده که بازار نقل و انتقالات، این بار نه برای بازیکنان و مربیان، بلکه برای مدیران باشگاه‌ها داغ شده است. برخی مدیران عامل، به‌جای تمرکز بر وضعیت تیم خود در حساس‌ترین مقطع فصل، در تلاش برای بستن قراردادهای جدید در باشگاه‌های دیگر هستند. رقابتی که نه در مستطیل سبز، بلکه در پشت پرده و با چانه‌زنی‌های پنهانی شکل گرفته است.
لابی‌های پشت پرده برای صندلی داغ
خبرنگار مهر مطلع شد جابجایی بین مدیران در سه باشگاه لیگ برتری تقریباً قطعی شده و این روند به‌گونه‌ای پیش می‌رود که مدیران فعلی حتی پیش از اتمام لیگ، آینده خود را در باشگاهی دیگر تضمین کرده‌اند. اتفاقی که که پیش‌تر با نفراتی همچون هوشنگ نصیرزاده، حسین خبیری، علی عطایی و رضا درویش رخ داده بود، حالا وارد فاز جدیدی شده است. آنها در میانه‌های فصل هرگز برای باشگاه جدید خود در کسوت مدیریت اقدام نکردند اما حالا عجیب‌ترین اتفاق‌ها در این زمینه رخ می‌دهد
اینکه یک مدیر باشگاهی، پیش از پایان فصل به فکر تضمین جایگاه آینده خود باشد، رفتاری کاملاً غیر حرفه ای و دور از اخلاق ورزشی است. اتفاق ناشگونی که مسیر حرفه ای بودن را در فوتبال ایران دچار دست‌انداز جدی می‌کند. وقتی یک مدیر دنبال صندلی مدیریتی در باشگاه دیگر است چطور باید انتظار داشت در راستای منافع باشگاهی که هنوز در آن فعالیت می‌کند، بگیرد؟ این تضاد منافع آشکار، جایگاه مدیران را از یک مسئول اجرایی به یک تاجر فرصت‌طلب تقلیل داده است.
تیم‌ها در منطقه بحران؛ مدیران در حال مذاکره!
لیگ بیست و چهارم هنوز تمام نشده و باشگاه‌ها برای بقا، کسب سهمیه یا حتی قهرمانی می‌جنگند. در چنین شرایطی، مدیریت باشگاه‌ها باید با تمام توان روی مسائل فنی، مسائل اقتصادی، تمدید قرارداد بازیکنان و برنامه‌ریزی برای فصل بعد متمرکز باشد. اما در عوض، آنچه در حال رخ دادن است، رایزنی‌های غیررسمی و چانه‌زنی‌های پشت پرده است.
شائبه‌های خطرناک؛ آیا نتایج هم تحت تأثیر است؟
وقتی یک مدیر ارشد باشگاهی در هفته‌های پایانی فصل فوتبال ایران در حال مذاکره برای تصدی مدیریت در باشگاه دیگر است این سوال پیش می‌آید که آیا تصمیماتش در باشگاه فعلی تحت تأثیر این مذاکرات قرار نمی‌گیرد؟ اگر باشگاهی که قرار است فصل آینده مدیر را به‌خدمت بگیرد، در همین لیگ رقیب باشگاه فعلی باشد، آیا نمی‌توان انتظار داشت که تصمیمات او ناخودآگاه (یا حتی عامدانه) به نفع تیم آینده‌اش باشد؟
چنین وضعیتی می‌تواند شائبه‌های جدی درباره سلامت رقابت‌های لیگ برتر ایجاد کند. آیا این امکان وجود ندارد که برخی تصمیمات مدیریتی در نقل و انتقالات نیم‌فصل یا حتی انتخاب مربیان و بازیکنان، نه برای موفقیت تیم، بلکه برای تأمین منافع شخصی اتخاذ شده باشد؟
در فوتبال حرفه‌ای، مدیران برای ایجاد ثبات در باشگاه‌ها منصوب می‌شوند و عملکردشان بر اساس شاخص‌های دقیق ارزیابی می‌شود. اما در حال حاضر مدیران بیشتر از آنکه پاسخگوی عملکردشان باشند، به‌دنبال حفظ جایگاه خود یا رفتن به وضعیتی مطلوب‌تر هستند.
عدم تعیین وضعیت قوانین شفاف از سوی سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال به همراه افزایش نظارت و شفافیت برای هرگونه جابجایی مدیران باید با دلایل و مستندات روشن انجام شود و روند آن تحت نظارت نهادهای رسمی قرار گیرد.
مدیران فوتبال ایران، در حساس‌ترین مقطع فصل، به‌جای تمرکز بر باشگاه‌های خود، در حال برنامه‌ریزی برای آینده شخصی خود هستند، نشانه‌ای از یک بحران مدیریتی عمیق است. اگر فوتبال ایران قرار است پیشرفت کند، باید از مدیریت به‌عنوان یک مسئولیت حرفه‌ای و متعهدانه یاد شود، نه یک سکوی پرتاب برای افراد فرصت‌طلب.
این خبر را در ارتباط ورزشی دنبال کنید.
منبع مهر
