تلاشهای نافرجام و سرنوشت تلخ اسطوره فوتبال

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، در سال 1986، دیگو مارادونا به‌خاطر قهرمانی تیم ملی آرژانتین در جام جهانی مکزیک یکی از شایسته‌ترین بازیکنان برای دریافت توپ طلا بود. اما مجله فرانس فوتبال در آن زمان تنها به فوتبالیست‌های اروپایی این جایزه را اهدا می‌کرد. در نتیجه، در همان سال، توپ طلا به ایگور بلانُف، ستاره اوکراینی، رسید. بلانُف با دیناموکیف قهرمان جام برندگان جام اروپا شد و در جام جهانی نیز چهار گل به ثمر رساند. توپ طلا غیر رسمی مارادونا در کنار بلانُف، یک توپ طلا به‌صورت غیررسمی به مارادونا اهدا شد، اما سرنوشت این توپ نیز شوم بود. سه سال بعد، در دزدی بزرگ از خانه مارادونا در ناپل، توپ طلا به همراه چندین ساعت لوکس به سرقت رفت. تلاش‌های مارادونا برای بازپس‌گیری این توپ از طریق مافیای ایتالیا نیز بی‌نتیجه ماند، چرا که مشخص شد دزدان آن را ذوب کرده‌اند. توپ طلا در دوران جدید سال 1995، با تغییر قوانین، فرانس فوتبال تصمیم گرفت توپ طلا را به فوتبالیست‌های غیر اروپایی نیز بدهد. در این سال، ژرژ وه‌آ از لیبریا اولین غیر اروپایی بود که این جایزه را دریافت کرد. اما در همان سال، توپ طلای غیررسمی برای بار دوم به مارادونا اهدا شد. این توپ طلا را آلفردو دی‌استفانو، هموطن مارادونا، به او تحویل داد. آتش‌سوزی و از دست رفتن یادگارها اما سرنوشت این توپ طلا نیز خوشایند نبود. در ژوئیه 2014، آتش‌سوزی در خانه پدری مارادونا در ویلا دوتو باعث از دست رفتن بسیاری از یادگارهای این اسطوره از جمله همان توپ طلا شد. فرصت دوباره در 2020 در سال 2020، مارادونا فرصتی دوباره برای دریافت یک ماکت از توپ طلا پیدا کرد. فرانس فوتبال با او تماس گرفت، اما مارادونا شرطی گذاشت: “برای مصاحبه، باید توپ طلایم را پس بدهم.” در ابتدا مدیران مجله مخالف بودند، اما در نهایت با درخواست مارادونا موافقت کردند تا توپ طلای او دوباره به دستش برسد. آخرین تلاش و تراژدی اما روز 25 نوامبر 2020، سرنوشت مارادونا را به شکلی غم‌انگیز رقم زد. در حالی که او در تلاش بود توپ طلای خود را دوباره دریافت کند، درگذشت و این آرزو هرگز محقق نشد. توپ طلای مارادونا در نهایت به دست او نرسید و داستان گمشده او به یکی از تراژدی‌های بزرگ تاریخ فوتبال تبدیل شد.

در سال ۱۹۸۶، دیگو مارادونا به‌خاطر قهرمانی تیم ملی آرژانتین در جام جهانی مکزیک یکی از شایسته‌ترین بازیکنان برای دریافت توپ طلا بود. اما مجله فرانس فوتبال در آن زمان تنها به فوتبالیست‌های اروپایی این جایزه را اهدا می‌کرد. در نتیجه، در همان سال، توپ طلا به ایگور بلانُف، ستاره اوکراینی، رسید. بلانُف با دیناموکیف قهرمان جام برندگان جام اروپا شد و در جام جهانی نیز چهار گل به ثمر رساند.

توپ طلا غیر رسمی مارادونا

در کنار بلانُف، یک توپ طلا به‌صورت غیررسمی به مارادونا اهدا شد، اما سرنوشت این توپ نیز شوم بود. سه سال بعد، در دزدی بزرگ از خانه مارادونا در ناپل، توپ طلا به همراه چندین ساعت لوکس به سرقت رفت. تلاش‌های مارادونا برای بازپس‌گیری این توپ از طریق مافیای ایتالیا نیز بی‌نتیجه ماند، چرا که مشخص شد دزدان آن را ذوب کرده‌اند.

توپ طلا در دوران جدید

سال ۱۹۹۵، با تغییر قوانین، فرانس فوتبال تصمیم گرفت توپ طلا را به فوتبالیست‌های غیر اروپایی نیز بدهد. در این سال، ژرژ وه‌آ از لیبریا اولین غیر اروپایی بود که این جایزه را دریافت کرد. اما در همان سال، توپ طلای غیررسمی برای بار دوم به مارادونا اهدا شد. این توپ طلا را آلفردو دی‌استفانو، هموطن مارادونا، به او تحویل داد.

آتش‌سوزی و از دست رفتن یادگارها

اما سرنوشت این توپ طلا نیز خوشایند نبود. در ژوئیه ۲۰۱۴، آتش‌سوزی در خانه پدری مارادونا در ویلا دوتو باعث از دست رفتن بسیاری از یادگار‌های این اسطوره از جمله همان توپ طلا شد.

فرصت دوباره در ۲۰۲۰

در سال ۲۰۲۰، مارادونا فرصتی دوباره برای دریافت یک ماکت از توپ طلا پیدا کرد. فرانس فوتبال با او تماس گرفت، اما مارادونا شرطی گذاشت: “برای مصاحبه، باید توپ طلایم را پس بدهم. ” در ابتدا مدیران مجله مخالف بودند، اما در نهایت با درخواست مارادونا موافقت کردند تا توپ طلای او دوباره به دستش برسد.

آخرین تلاش و تراژدی

اما روز ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰، سرنوشت مارادونا را به شکلی غم‌انگیز رقم زد. در حالی که او در تلاش بود توپ طلای خود را دوباره دریافت کند، درگذشت و این آرزو هرگز محقق نشد. توپ طلای مارادونا در نهایت به دست او نرسید و داستان گمشده او به یکی از تراژدی‌های بزرگ تاریخ فوتبال تبدیل شد.