در پینگ پنگ، کارهای بزرگ کرده ایم

اتفاقات فراوان، رویدادهای معتبر و مسابقاتی که هر یک نیاز به توجه فراوان دارند. همه مسائلی که مربوط به تنیس روی میز می شود، بهانه ای شد برای گفتگوی خبرگزاری دانشجو با مهرداد علی قارداشی رئیس فدراسیون تنیس روی میز.

تنیس روی میز در چه وضعی است؟
بچه های تنیس روی میز در حال حاضر به مسابقات رنکینگ دار رفته اند. آقای هدایی خیلی خوب بازی کرده و قهرمان چینی را شکست داده اند. نوید شمس هم در این مسابقات حضور داشت.

هزینه سفرها چگونه است؟ چند درصد را وزارت ورزش و چند درصد را کمیته ملی المپیک می دهند؟

هزینه مسابقات مقدماتی آسیا، فینال آسیا، قهرمانی جهان و مسابقات انتخابی المپیک در همه رده‌ها صد درصد با خود فدراسیون است.
در طول سال نزدیک به 200 مسابقه داریم، که برخی از آن ها را از اسپانسرها کمک می گیریم و برخی را خانواده بازیکنان می‌دهند؛ اما این برای افراد عادی است و هزینه بازیکنان تیم ملی را فدراسیون می دهد.  نمی توان گفت این رشته در یک سال چقدر برای فدراسیون هزینه دارد چون هر روز قیمت ها و بخصوص قیمت دلار تغییر می کند. البته هزینه  تمام مسابقات مقدماتی و فینال آسیایی جهانی در همه رده های سنی دختر و پسر صفر تا صد با فدراسیون است. ذکر این نکته ضروری است که تنها فدراسیون در میان فدراسیون های توپی و فدراسیون های راکتی بودیم که توانستیم سهمیه المپیک بگیریم. ما فدراسیون راکتی هستیم و بودجه فدراسیون های راکتی تقریبا یکسان است. درحالی که ما در بعضی رشته‌ها مثل پینگ پنگ، در آسیا قهرمان جهان و المپیک داریم. 

به غیر از نیما و نوشاد عالمیان برنامه ای برای معرفی جوانان دارید؟
بنیامین فرجی بهترین بازیکن دنیاست. ما فراز شکیبا را هم داریم، رشته ما مانند کشتی و تکواندو نیست ما را با رشته های راکتی مقایسه کنید. از بنیامین فرجی انتظار هست که 20 تا مدال طلا بیاورد در حالی که شاهد بودیم بنیامین فرجی 14 ساله موفق شد نفر اول بزرگسالان جهان و المپیک پاریس را شکست دهد، مانند این است که تیم ملی فوتبال ایران بیاید و تیم ملی آرژانتین را که رنک 1 فوتبال دنیاست شکست دهد.
ما بهترین فدراسیون سال شناخته شده ایم.  پینگ پنگ یک ورزش تیمی هم هست. برای مثال در بازی های آسیایی هانگژو تیم ملی ما ژاپن را شکست داد، در این پیروزی فقط نیما و نوشاد دخیل نبودند و امیرحسین هدایی هم نقش داشت.  در واقع پیروزی و شکست ها کار تیمی است و نمی توانم بگویم عامل باخت ایران یک یا دو نفر هستند.

ما امسال یک نقره تاریخی در نوجوانان آسیا گرفتیم. در شرایطی که ایران و ژاپن فینالیست قهرمانی آسیا بودند و کشور میزبان هم چین (صاحب این ورزش) بود، با چین تایپه مشترکا سوم شدیم.  
من از سال 1356 در رشته پینگ پنگ بودم، حدود 47 سال است. در جند سال اخیر افتخاراتی به دست آمده که بعضی ها برای اولین بار و بعضی ها بعد از نیم قرن به دست آمده اند. زمان به عکس سکوی مسابقاتی که ایران دوم شد و چین سوم شد را نگاه می کنم، بغض می کنم و اشک می ریزم چون میزبان صاحب نام، روی سکوی سوم ایستاد و ما روی سکوی دوم.

قهرمانان جدید به دنیای ورزش معرفی کرده اید؟ 
علاوه بر دو نوجوانی که اسم بردم (فراز شکیبا و بنیامین فرجی که قطعا جزو استعدادهای کشور هستند)، وانیا یاوری را هم داریم. دختر راه یافته به یک چهارم نهایی دختران جهان. ما باید این دختر را با ملی پوشان رشته های راکتی مقایسه کنیم نه رشته تکواندو. وانیا چندین برابر از آنها جلوتر است. رنکینگ جهانی او خیلی بالا امده و فکر می کنم در میان 30 دختر برتر دنیاست. مقایسه کنید با رنکینگ دختران ورزش های راکتی دیگر. ما یک فدراسیون هستیم و فدراسیون های راکتی همکاران ما هستند، آن ها خیلی زحمت می‌کشند، بودجه‌ها هم که شبیه هم هستند اما رشدی که دختران و پسران ما کرده اند بسیار بیشتر بود.

در المپیک انتظارها را برآورده نکردید

نباید این طور قضاوت کنید. ما چه زمانی در پینگ پنگ مدال آور المپیک داشتیم که شما از این رشته انتظار سکو دارید؟ پرچمداران ایران در المپیک پاریس دو ورزشکار بودند یک خانم و یک آقا. پرچمدار بخش مردان مهدی الفتی قهرمان ژیمناستیک بود که هفتم شد و در بخش زنان پرچمدار ما ندا شهسواری از رشته پینگ پنگ بود. او همین که در رشته ای مانند پینگ پنگ که همه چیزش در اختیار و دایره قدرت چینی هاست، به المپیک رسید برای ما ارزشمند. نمی گویم سقف آرزوهای ما این است اما باید منطقی نگاه کنیم. در کل ورزش کشور فقط یک رشته توانسته سه بار سهمیه المپیک بگیرد و آن هم پینگ پنگ بوده که به اعتبار این سه حضور، برای اولین بار پینگ پنگ باز خانم ما پرچمدار کاروان ایران در المپیک شد. ما در پینگ پنگ قدم های بلند برداشته ایم. گزارشی از تلویزیون سوئد پخش شد که به رشد این رشته در ایران می پرداخت. یک نامه هم از یک جوان چینی به دست ما رسید که برای بنیامین نوشته شده بود که: آقای فرجی دوست دارم شما را نزدیک ببینم که با ۱۴ و نیم سال سن توانستی هموطن ما که قهرمان جهان و المپیک بزرگسالان هست را شکست بدهی. به نظر من مهمترین نکته این است که ما خودتحقیری را کنار بگذاریم و باور کنیم که کارهای بزرگ انجام داده ایم.

انتهای پیام/