کشف استعدادهای بوکس در سایه بی‌توجهی به بزرگسالان؛ تیم ملی قربانی نشود

ارتباط ورزشی:ارتباط ورشی:ارتباط ورزشی:به گزارش خبرنگر مهر چند روز پس از برگزاری فستیوال نونهالان، فدراسیون بوکس اقدام به برگزاری فستیوال خردسالان کرده است. جشنواره ای عجیب که تنها به صورت نمایشی طی سه روز تعدادی بوکسور خردسال را با هدف استعدادیابی گردهم می آورد و پس از آن سرنوشت این بوکسورها احتمالا همان خواهد شد که ملی‌پوشان ناامید بزرگسال به آن دچار شده اند.

نگاهی که در سایه بی‌برنامگی محو شد

مسوولان فدراسیون بوکس و در راس آن، سیدروح‌الله حسینی رئیس فدراسیون اگرچه در ابتدا نگاه ویژه‌ای‌ به رده‌های پایه داشتند و در این مسیر گام های موثری هم برداشته بودند که می توانست به تحولی اساسی در بوکس منجر شود، ولی عدم مدیریت و ایجاد توازن در رده های سنی پایه و بزرگسالان باعث شد اقدامات پر تعداد انجام شده زیر سایه نارضایتی ملی پوشان پنهان شود.

نکته مبهم این است که عملا برگزاری چنین فستیوال هایی بدون اقدام عملی در آینده و بدون اختصاص بودجه ویژه و تدارکات و اردوهای تخصصی تنها می تواند در بخش «همگانی» مثبت تلقی شود، کما اینکه فدراسیون بوکس که کمتر از دو سال از ریاست حسینی در آن می گذرد سعی دارد موفقیت های اخیر نوجوانان و جوانان را که ثمره سالها فعالیت مربیان داخلی تیم ملی و البته مربیان فعال در شهرستانهاست، به نام خود مصادره کند.

از طرفی دیگر نباید فراموش کرد اخیرا بی توجهی به تیم ملی بزرگسالان به حدی رسید که حدود ۱۵ ملی پوش بوکس در اقدامی قهری اردوی تیم ملی را ترک کردند(یا وادار به ترک شدند)، چرا که نه از امکانات اولیه مطلوب برخوردار بودند و نه به مسابقه ای اعزام می شدند.

منتقدان در رأس، حامیان در حاشیه

فدراسیون بوکس که این روزها حامیان اصلی انتخاباتی رئیس را طرد کرده و فرش قرمزی برای مخالفان رئیس پهن کرده و هر کس بیشتر منتقد باشد پست بهتری می گیرد، بیراهه ای را در پیش گرفته اند که به جز چند عکس یادگاری عایدی برای بوکس ایران ندارد. در این بین حتی ملی پوشان رده سنی جوانان که دارای مدال آسیایی و جهانی بوده و حالا به رده سنی بزرگسالان رسیده اند نیز با این شرایط، تمایلی برای حضور در تیم ملی بزرگسالان ندارند.

پرسش اینجاست که آیا فدراسیون بوکس پس از برگزاری چنین فستیوال هایی تلاشی هم برای رشد استعدادهای کشف کرده خود می کند؟ آیا تقسیم جزیره ای بوکس به رده های سنی مختلف در این برهه زمانی و با این شرایط مالی و عدم تمرکز بر تیم های ملی اصلی در این رشته اولویت فدراسیون بوکس به شمار می رود؟

بوکس که در برگزاری اردو و تدارکات تیم ملی بزرگسالان خود از تغذیه گرفته تا پوشاک با مشکلات ‌و حواشی پرشماری دست و پنجه نرم می کند چه اصراری برای فعالیت در رده های به شدت تفکیک شده سنی دارد و چه بسا کار به جایی رسیده است که اگر امکانش بود به جای اردوهای تدارکاتی رده سنی بزرگسالان، فستیوال نوزادان نیز راه اندازی می شد.

بوکس ایران؛ از حضور همیشگی در المپیک تا حذف از پاریس ۲۰۲۴

بهتر است این فدراسیون در کنار توجه منطقی و اصولی و نه نمایشی به رده های سنی پایه که اتفاقا جریان بسیار مبارکی است و جای تقدیر و تشکر دارد ، اولویت خود را روی بوکس بزرگسالان بگذارد، بزرگسالانی که ناکام محض بازیهای آسیایی هانگژو بودند و بهانه فدراسیون برای این نتیجه نامطلوب فرصت کوتاه چهار ماهه مربی خارجی بود.

فرصتی که در ادامه اگرچه طولانی تر شد ولی ملی پوشان ایرانی در کمال ناباوری حتی موفق به کسب یک سهمیه المپیک برای المپیک ۲۰۲۴ فرانسه نشدند. این در حالی بود که بوکس ایران بعد از انقلاب اسلامی از المپیک ۱۹۹۲ در المپیک تابستانی حضور داشت و این تداوم حضور در دوره های بعدی المپیک‌ در سالهای ۱۹۹۶، ۲۰۰۰، ۲۰۰۴، ۲۰۰۸، ۲۰۱۲، ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰ نیز ادامه داشت ولی همین رها شدگی و عدم مدیریت درست باعث شد تا این ورزش رزمی تنها نظاره گررقابتهای بوکس المپیک پاریس باشد.

رئیس فدراسیون بوکس باید بپذیرد قرار نیست مادام العمر رئیس فدراسیون باقی بماند، فرصت کوتاه است و این تداوم بی توجهی به بزرگسالان می تواند مربی فعلی کوبایی را نیز همچون فونتانا مربی قبلی ناامید از فدراسیون و ناچار به فسخ قرارداد و ترک ایران کند.

توجه به رده های سنی پایه خوب است ولی خوب تر این است که ابتدا تدارکات تیم ملی بزرگسالان که در پر اهمیت ترین مسابقات از قهرمانی آسیا گرفته تا بازیهای آسیایی و جهانی و المپیک تابستانی حضور دارد، فراهم شود و پس از آن به ترتیب اولویت اهمیت، کار اصولی در رده های سنی پایه انجام شود تا بوکس ایران مجبور نشود از ترس عدم نتیجه قید حضور در مسابقات حساسی چون قهرمانی آسیا را بزند.