قاسمپور از تیلور قوی‌تر است!

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، عبدالرشید سعداله‌یف این هفته برای ششمین بار قهرمان جهان در کشتی آزاد شد. او در مبارزه فینال به راحتی مایتسورادزه گرجستانی را با نتیجه ۶-۰ شکست داد. اما در نیمه‌نهایی، سعداله‌یف کار بسیار سختی داشت او در ثانیه‌های آخر پیروزی را از کامران قاسم‌پور ایرانی ربود: در حالی که ۳-۱ عقب بود، حرکت زیرگیری را شبیه‌سازی کرد، قاسم‌پور باور کرد، افتاد، سعداله‌یف به پشت او رفت، پرتاب را اجرا کرد و ۵-۳ پیروز شد. قبل از آن، این کشتی‌گیر داغستانی با اطمینان دیوید تیلور آمریکایی، قهرمان المپیک توکیو را شکست داده بود.

روز جمعه عصر، سعداله‌یف به مسکو پرواز کرد، جایی که لوح افتخار وزارت ورزش به او اهدا شد، و روز شنبه ظهر به داغستان، زادگاهش بازگشت، جایی که پدرش، نزدیکانش و احمد تاج‌الدینف (دوست، اما رقیب اصلی) قهرمان المپیک پاریس از او استقبال کردند. 

در ادامه مصاحبه مفصل با عبدالرشید سعداله‌یف را بعد از این رقابت‌ها می‌خوانید: 

 این پیروزی را به چه کسی تقدیم می‌کنید؟
-حدود یک سال پیش آسیب‌دیدگی سختی داشتم. این اتفاق روی تشک در مسابقات جهانی صربستان رخ داد. از آنجا که برگشتم مستقیم روی تخت جراحی رفتم. یک دکتر خیلی خوبی هست، دمیتری نیکولایویچ دزوکایف. حرف‌هایش را به یاد دارم: او می‌گفت که من باید دو روز برای عمل آماده شوم. من نمی‌فهمیدم منظورش چیست. چطور می‌شود برای عمل آماده شد؟ اما بعد از مدتی فهمیدم که این عمل چقدر خطرناک و سنگین بود. در مدت زمان کوتاهی تقریباً سه تا چهار ماه او من را می‌شود گفت سرپا کرد. می‌خواهم این پیروزی را به او تقدیم کنم. برایش سلامتی و عمر طولانی آرزو می‌کنم. امیدوارم همه چیز برایش خوب باشد. ممنون، دمیتری نیکولایویچ.

– لحظه تعیین‌کننده مبارزه نیمه‌نهایی با کامران قاسم‌پور را توصیف کنید. چه کار کردید؟
من کمی قاسم‌پور را دست کم گرفتم. او خیلی خوب آماده شده بود، خیلی مصمم بود. در دور دوم احساس کردم که او کمی خسته شده. آن فنی که او روی من پیاده کرد، زیرگیری، من خودم می‌خواستم روی او اجرا کنم. اما لحظه را از دست دادم و اشتباه کردم. به هیچ وجه ناامید نشدم، تا آخر جنگیدم. خدا را شکر خداوند به من کمک کرد. این فن را از همان اول می‌خواستم روی او اجرا کنم، اما او واکنش نشان نمی‌داد. واکنش نشان نمی‌داد و نمی‌داد. اما در آخر موفق شدم. او افتاد و من پشتش رفتم. احساس می‌کردم که خیلی خسته شده، خیلی تحت فشار بود. اگر ۳۰ ثانیه دیگر وقت بود، فکر می‌کنم دیگر [کشتی نمی‌گرفت]. به همین خاطر در آخر مجبور بودم ریسک کنم.

– روی گردن و گوشتان خراش‌هایی هست. کار چه کسی است؟
بیشترش کار آن کشتی گیر ایرانی است! (باخنده)

– درد ندارید؟
این درد شیرینی است. (می‌خندد)

– شما خیلی راحت دیوید تیلور را شکست دادید.
– طرفداران کشتی آزاد سه-چهار سال منتظر این مبارزه بودند. سرنوشت ما را در همان مبارزه اول (در مسابقات جهانی) به هم رساند. خیلی روی این مبارزه مانور داده شد. من خیلی خوب آماده بودم، مصمم بودم. او از نظر فیزیکی کمی از قاسم‌پور ضعیف‌تر است، اما خیلی فنی است و در همه شرایط کار می‌کند، بنابراین نمی‌شد سهل‌انگاری کرد.

– اما شما با فن او را شکست دادید.
نشان دادم تفاوت مکتب روسیه و آمریکا چیست. (می‌خندد) کشتی ما فنی‌تر است، باید کمی زیرکی به خرج می‌دادم، اینطور بگویم.

– اسنایدر از نظر فیزیکی خیلی قوی‌تر از تیلور است؟
بله، البته. فکر می‌کنم بین آنها ۸-۱۰ کیلوگرم اختلاف وزن است. به نظرم تیلور حتی از قاسم‌پور هم سبک‌تر بود.

– در فصل استراحت چند کیلو وزن دارید؟
۹۷-۹۸ کیلوگرم.

– آمادگی فعلی شما چقدر به حالت ایده‌آل نزدیک است؟
حدود ۶۰-۷۰ درصد آماده بودم. کم کردن وزن تأثیر گذاشت. ۶ کیلوگرم وزن کم کردم و با قوانین فعلی این کار خیلی آسان نیست.

– شما به ویاچسلاو عبدالسلاموف گفتید که در دسته ۹۷ کیلوگرم راحت‌تر از ۹۲ کیلوگرم هستید.
بله، من دیگر در ۹۲ کیلوگرم کشتی نخواهم گرفت، این آخرین تورنمنت من در این وزن بود. قوانین ما مثل MMA نیست. آنجا صبح وزن‌کشی می‌کنند و فردا شب مسابقه می‌دهند. اما ما ساعت ۸ صبح وزن‌کشی داریم و ساعت ۱۱ باید کشتی بگیریم. ما وقتی برای بازیابی نداریم. با هر مسابقه بیشتر و بیشتر تحلیل می‌رویم. این تأثیرگذار بود. مستقیم رفتم صبحانه، حتی وقت نداشتم به اتاقم بروم. از آنجا (صبحانه) به سالن ورزشی رفتیم و نیم ساعت بعد (از رسیدن) روی تشک رفتم. تا سالن یک ساعت راه بود، اصلاً وقتی برای بازیابی نداشتیم.

– در تیرانا سالن از هتل خیلی دور بود، حتی یک کشتی‌گیر به‌خاطر همین به مسابقه‌اش دیر رسید.
بله، آنجا تظاهراتی چیزی بود. او با تاکسی می‌آمد و در ترافیک گیر کرد. اتوبوس (حامل ورزشکاران) را نیروهای امنیتی همراهی می‌کردند. اما او ظاهراً می‌خواست سریع‌تر برسد، در ترافیک گیر کرد و به مبارزه برای مدال برنز نرسید.

– محمد حسینوف از شما انتقاد کرد که در مسابقات جهانی زیرگیری نکردید.
سال گذشته مصدوم بودم، عمل سختی در ناحیه گردن داشتم. سعی کردم سبک کشتی‌ام را تغییر بدهم، مجبور بودم سرپا کشتی بگیرم. بله، بعد از نیمه‌نهایی محمد عبدالکریموویچ دعوا کرد، گفت: «تو یک زیرگیری هم نکردی! من از کشتی‌ات راضی نیستم!» و در فینال مجبور شدم به‌خاطر او یک زیرگیری انجام بدهم.

– نظرتان درباره قهرمان جهان ۲۰ ساله ژاپنی، ماسانوسکه اونو چیست؟ او همه را شگفت‌زده کرد.
بله، او قطعاً همه را غافلگیر کرد. ما با زائور اوگویف با هم (به مسابقات جهانی) می‌رفتیم و کمی او را دست کم گرفتیم (اوگویف با نتیجه ۱۰-۲ به اونو باخت). اما او مثل یک شیر کشتی گرفت، به اصطلاح. او خیلی من را شگفت‌زده کرد حتی نحوه کشتی‌اش در فینال. و در نیمه‌نهایی ۱۰-۰ پیروز شد. او خیلی شگفت‌انگیز بود.

– بعد از محرومیت از المپیک، هواداران نگران بودند که شما از ورزش خداحافظی کنید.
من کاملاً معنی این جمله را درک نمی‌کردم که “بعد از هر سختی، آسانی است”. امسال برای من خیلی سخت بود. خیلی می‌خواستم به بازی‌های المپیک بروم و همه کار برای آن کردم. از من می‌پرسیدند چطور تحمل کردم، در بهترین فرم بودم اما المپیک از دست رفت. ولی از هیچ چیز پشیمان نیستم. چیزی باقی نگذاشتم که بخواهم پشیمان باشم. همه کار کردم تا به المپیک برسم. حتماً خداوند این را به من نداد. من برای همه چیز از او تشکر کردم. بعد از مدتی، یک ماه قبل از مسابقات جهانی، میخائیل گرازیویچ مامیاشویلی به من زنگ زد و گفت که UWW همه لیست‌ها را بازبینی کرده و همه تحریم‌های ورزشی من برداشته شده و می‌توانم برای مسابقات جهانی آماده شوم. هر چه می‌شود، خیر است. یک جا می‌دهد، یک جا می‌گیرد.

– در پروفایل ویکی‌پدیای شما نوشته شده که ۱۶۰ پیروزی و سه شکست دارید. آمار واقعی چیست؟
من حساب نکردم. فقط قهرمانی‌های جهان، اروپا و بازی‌های المپیک را می‌شمارم. بقیه را نمی‌دانم چند امتیاز گرفتم، چند امتیاز دادم. (می‌خندد) برایم جالب نیست.

– در مسابقات جهانی اوزان بیشتری نسبت به بازی‌های المپیک وجود دارد (۱۰ وزن در جهانی، ۶ وزن در المپیک). فکر نمی‌کنید عادلانه‌تر بود اگر در المپیک هم مثل قبل همین تعداد وزن بود؟
البته، اینطوری جذاب‌تر می‌شد. هر چه وزن‌ها بیشتر باشد، جذابیت برای تماشاگران بیشتر است. متأسفانه امروز اینطور است. ۱۰ وزن داریم، ۶ تا المپیکی، ۴ تا غیرالمپیکی. اما قوانین برای همه یکسان است.

– به نظرم بی‌عدالتی وجود دارد.
بله. نگاه کنید به بچه‌هایی که در اوزان غیرالمپیکی کشتی می‌گیرند. مثلاً اگر کشتی‌گیری در ۹۲ کیلو کشتی می‌گیرد، برای ۹۷ کیلو سبک است، اما نمی‌تواند به ۸۶ کیلو وزن کم کند. در نتیجه بین دو وزن گیر کرده است.

– مثلاً در شنا رشته‌های المپیکی خیلی زیادی وجود دارد، یک کشور می‌تواند تعداد زیادی مدال بگیرد. اما در کشتی آزاد حداکثر شش مدال…
می‌شد مسابقات تیمی برگزار کرد مثل جودو.

– آیا درست نیست که سهمیه‌های المپیک برای کشورها افزایش پیدا کند، حداقل به دو سهمیه؟ در نتیجه، مسابقات هم طولانی‌تر می‌شد.
این خیلی زیاد می‌شد…

– چرا؟
خب، مسابقات دو-سه روز طول می‌کشید.

– این حتی جالب‌تر است.
می‌دانید، همه وقت آزاد ندارند که دو-سه روز کشتی آزاد تماشا کنند. برای همین وقتی همه چیز در یک روز تمام می‌شود، برای همه راحت‌تر است. اینکه تا فینال یک روز مسابقه است، و بعد در روز فینال حتی به‌خاطر همین هم اعتراض هست که دو روز طول می‌کشد. اگر روز سوم هم باشد دیگر اصلاً کسی نمی‌آید. فقط از تلویزیون تماشا می‌کنند.

– خودتان دوست دارید کدام مبارزه را تماشا کنید؟
تماشای مبارزه سیداکوف – جمالوف جالب می‌شد. مثلاً، مردم می‌خواهند مبارزه من با تاج الدینوف را هم ببینند. شاید سال آینده در مسابقات جهانی همدیگر را ببینیم. البته اگر به آنجا برسیم.

– آیا امکان دارد مبارزه با تاج‌الدینوف در یک تورنمنت بین‌المللی برگزار شود؟
نه. من خیلی به ندرت در تورنمنت‌های بین‌المللی شرکت می‌کنم فقط اگر قبل از یک مسابقه رسمی به یک رقابت نیاز داشته باشم. فکر می‌کنم جذاب‌تر و واقع‌بینانه‌تر این است که ما در مسابقات جهانی با هم روبرو شویم.

– برنامه‌های شما برای سال آینده چیست؟
هنوز برنامه‌ریزی نکردم. الان می‌خواهم کمی استراحت کنم، بعد برنامه‌ام را می‌نویسم.

– المپیک ۲۰۲۸ چطور؟
جلوتر از قطار حرکت نکنیم. قدم به قدم به سمت آن خواهیم رفت.

-آیا هدفی برای رکورددار شدن در تعداد قهرمانی‌های جهان دارید؟ شما فعلاً شش قهرمانی دارید، رکورد مطلق هفت قهرمانی است که متعلق به الکساندر مدود و والنتین یوردانوف است.
البته! سرباز بدی است آن که نخواهد ژنرال شود. بنابراین من هم چنین هدف و انگیزه‌ای دارم. تا وقتی اشتیاق و سلامتی هست، کشتی خواهم گرفت.

انتهای پیام